Efficacy of reduced dose melphalan conditioning for multiple myeloma patients undergoing autologous stem cell transplantation: in the era of combined induction with novel agents

Introduction / Aim: Melphalan 200 mg/m2 (MEL 200) is known as the standard conditioning regimen for Multiple Myeloma (MM) patients in autologous stem cell transplantation(ASCT). Most of studies showing superiority MEL versus melphalan 140 140) were performed era conventional chemotherapies. However, today, several novel agents such proteasome inhibitors, immunomodulatory have been introduced MM treatment algorithms. There limited data on impact this dose reduction progression-free survival (PFS) or overall (OS). The present study compares and ASCT treated with combination therapy bortezomib‑containing induction. 
 Material Method: Results 84 who underwent at our center between 2010 2018 analyzed retrospectively.
 Findings Results: In group, PFS was 9 months (%95 CI 2.2-15.8) OS 30 ( %95CI 9.5-50.4), while 13 10.5-15.5) 34 months( 6.9-61) group. no statistically significant difference two groups (p:0.6, p:0.7). Conclusion: Consequently, found similar terms engraftment duration, transplant-related mortality rate, rates. idea that outcomes both group received combined induction agent suggested may be used more commonly than approach 200.
 ÖZET
 Giriş: Multipl tedavisinde melfalan otolog kök hücre nakli (OKHN) için standart hazırlama rejimi olarak kabul edilmiştir. 200’ün melfalan’a üstünlüğünü gösteren çalışmaların çoğu konvansiyonel kemoterapiler döneminde yapılmıştır. Ancak günümüzde tedavisine immünmodulatuvar, proteozome inhibitörü gibi birçok yeni ajan katılmıştır. Bu çalışmada indüksiyon bortezomib içeren kombinasyon tedavisi almış hastaların ile konsalidasyonunda ve 200’un karşılaştırılması hedeflendi. Materyal Metot: 2010-2018 yılları arasında merkezimizde OKHN olmuş hastasının sonuçları geriye dönük analiz edildi. Bulgular: grubunda progresyonsuz sağkalım ay 2.2-15.8), genel (OS) (%95CI 9.5-50.4) saptanırken , saptandı. Her 2 grup açısından istatistiksel anlamlı bir fark saptanmadı (sırasıyla p:0.6; Sonuç: Sonuç olarak, engraftman süreleri, transplant ilişkili mortalite oranı oranları benzer bulundu. İndüksiyon ajanlar kombine tedaviler olan hastalarda farkı olmaması, yaklaşım yerine 140’ın daha yaygın kullanabileceği fikrini doğurmuştur.